Βιντεοπαιχνίδια: Ένα εκπαιδευτικό εργαλείο

"Κάθε αντικείμενο που έχει μάζα ασκεί βαρυτική έλξη πάνω από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο με μάζα". Αυτός είναι ο Νόμος της Παγκόσμιας Έλξης της Βαρύτητας του Ισαάκ Νεύτωνα, και περιέργως, αυτό  εφαρμόζεται σε όλα τα παιχνίδια  Angry Birds. Πράγματι, τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι μόνο εργαλεία ψυχαγωγίας, που σας βοηθούν στο να χαλαρώνετε έπειτα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά ή στο σχολείο, μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως μέθοδος διδασκαλίας.

Ο καθηγητής José Carmona από την Βενεζουέλα, το 2010 παρατήρησε τις δυνατότητες των βιντεοπαιχνιδιών στο να διδάσκουν μαθηματικά, φυσική και άλλα μαθήματα του σχολείου και δημιούργησε μια μέθοδο διδασκαλίας που ονομάζεται "Διαδραστικά Μαθηματικά". Στόχος είναι να μάθουν τα παιδιά μαθηματικά παίζοντας βιντεοπαιχνίδια και μέσω της χρήσης κοινωνικών δικτύων. Όλα ξεκίνησαν με το Wii, το οποίο χρησιμοποιεί στην τάξη της Φυσικής Γυμναστικής, και έτσι τα βιντεοπαιχνίδια αποδείχθηκαν ότι είναι ένα μεγάλο κίνητρο σε αντίθεση με άλλες μεθόδους διδασκαλίας.

Αυτός ο νεαρός Βενεζουελιανος διδάσκει Μαθηματικά και Φυσική, χάρη στα FIFA της EA Sports, αφού στα βιντεοπαιχνίδια ποδοσφαίρου υπάρχουν δεδομένα φυσικής όπως η ταχύτητα, ο χρόνος και η απόσταση. Χρησιμοποιεί επίσης αυτό το παιχνίδι για να εξηγήσει την Στατιστική, αφού οι μαθητές πρέπει να αλλάζουν τους παίκτες ανάλογα με τη χωρητικότητα, την ακρίβεια ή την ταχύτητά τους. Ο Carmona, εξηγεί ότι είναι ένας τρόπος για τους σπουδαστές να κάνουν "αφαιρέσεις και λογικούς συλλογισμούς", και ότι με αυτό τον τρόπο, μαθαίνουν να ελέγχουν το παιχνίδι με τα ποσοστά και τις στατιστικές. Άλλα παιχνίδια όπως το Need for Speed τα χρησιμοποιεί για να δείξει κάποιους νόμους της Φυσικής, όπως η γραμμική κίνηση που υπολογίζει την απόσταση που διανύει το αυτοκίνητο που τρέχει.

Ένα χρόνο πριν τη δημιουργία αυτής της μεθόδου από τον Βενεζουελιανό δάσκαλο, δύο ισπανικά πανεπιστήμια (το Universidad de Alcalá και το Universidad Nacional de Educación a Distancia) έκανε μια έρευνα σε συνεργασία με την Electronic Arts (EA), με την οποία ισχυρίστηκε ότι, χάρη στην χρήση των βιντεοπαιχνιδιών, η μάθηση είναι πιο συναρπαστική και ότι επιπλέον βοηθάει στην παρακίνηση και την ενσωμάτωση των μαθητών.

Ειδικοί, από το ισπανικό επίσης, Universidad de Huelva δηλώνουν σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Computers & Education ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι χρήσιμα για την διδασκαλία της Κοινωνικής Επιστήμης και ότι έχουν γίνει επίσης εργαλεία πληροφόρησης. Συγκεκριμένα, αναφέρουν πώς τα ευεργετικά παιχνίδια όπως το  Age of Empires, το Caesar, το Empire Earth ή το Sim City μας διδάσκουν για την Ιστορία, την Πολιτική, τη Γεωγραφία, την Πολεοδομία, την Οικονομία ή το Περιβάλλον. Γενικά, παιχνίδια στρατηγικής, περιπέτειας και προσομοίωσης, στα οποία ο παίκτης θα πρέπει να βρει την λύση του προβλήματος ή μιας κατάστασης.

Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια, έχουν αναπτυχθεί μια σειρά εκπαιδευτικών βιντεοπαιχνιδιών. Λέγονται serious games και στόχος τους είναι να εκπαιδεύσουν τους παίκτες. Ο Jean Baptiste Huynh, μηχανικός και καθηγητής μαθηματικών, ανέπτυξε το παιχνίδι DragonBox, όταν είδε ότι παρ 'όλες τις προσπάθειές του να τραβάει την προσοχή των μαθητών του, αυτοί είχαν βαρεθεί στην τάξη. Από το 2012, το παιχνίδι του έχει καταφέρει να κινητοποιήσει τα παιδιά των πέντε ετών και άνω, να μάθουν μαθηματικά. "Τα βιντεοπαιχνίδια φέρουν σημαντικές αξίες που είναι απαραίτητες σε tutorials, παιδαγωγία  και επιμονή", εξηγεί ο δημιουργός του DragonBox.

Στο Twelve a dozen, ο παίκτης γίνεται ο αριθμός 12 και πρέπει να σώσει την πόλη Dozenopolis από την απειλή του Απόλυτου Πρώτου Αριθμού, προσθέτοντας, αφαιρώντας και λύνοντας διάφορα μαθηματικά προβλήματα και γρίφους. Αυτό το παιχνίδι από την Bossa Studios, σε συνεργασία με την εκπαιδευτική εταιρεία Amplify, φέρνει τα παιδιά των έντεκα έως δεκατεσσάρων χρονών, σε έναν φανταστικό κόσμο μέσα σε μια αριθμομηχανή, έναν κόσμο γεμάτο από αριθμούς, τους οποίους ο παίκτης θα πρέπει να σώσει από τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται.

Και για τους οπαδούς του  World of Warcraft, σίγουρα θα ήθελα να μάθουν ότι ένας Αμερικάνος καθηγητής της Φυσικής που ονομάζεται Shawn Young, δημιούργησε ένα παιχνίδι RPG το 2013 το οποίο χρησιμοποίησε ως μέθοδο διδασκαλίας για τους μαθητές του. Το Classcraft είναι ένα παιχνίδι που, μαζί με τον αδελφό του Devin και τον πατέρα του Lauren, ο νεαρός αυτός καθηγητής δημιούργησε ως εργαλείο για τους δασκάλους και ως κίνητρο για τους μαθητές του. Βοηθά τους μαθητές να εργάζονται σε ομάδες και να συμπεριφέρονται σωστά στην τάξη και αυτό εξαρτάται από τους πόντους εμπειρίας (XP) που κερδίζουν ή τους πόντους υγείας (HP) που χάνουν και σύμφωνα με τις στάσεις τους μπορούν να βοηθήσουν ή να βλάψουν τους συμπαίκτες τους. Κάθε ομάδα περιέχει πολεμιστές, μάγους και θεραπευτές και κάθε χαρακτήρας έχει ειδικές δυνάμεις που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τους συμπαίκτες τους και να πάρουν καλούς βαθμούς. Το Classcraft προσπαθεί να μετατρέψει το μάθημα σε ένα παιχνίδι ρόλων και τον δάσκαλο σε  Game Master, παρακινώντας τους μαθητές να είναι ενεργοί και να συμμετέχουν.

Τα βιντεοπαιχνίδια καλύπτουν τρεις βασικές ανάγκες: την επιθυμία για ανεξαρτησία, την ανάγκη επίτευξης των στόχων και την ανάγκη για αλληλεπίδραση. Αυτοί οι τρεις παράγοντες είναι απαραίτητοι σε μια τάξη, έτσι ώστε ο μαθητής να έχει μια θετική εξέλιξη. Αυτός είναι ο λόγος που οι ειδικοί του ισπανικού Universidad Internacional de la Rioja (UNIR) έχουν παρουσιάσει έναν κατάλογο από βιντεοπαιχνίδια, που χωρίς να είναι απαραίτητα serious games, προωθούν την εκμάθηση. Το εικονικό Minecraft είναι ένα από αυτά, και έτσι πλέον έχει δημιουργηθεί και μια πλατφόρμα που ονομάζεται Minecraft Edu για να δείξει στο διδακτικό προσωπικό πώς να ενσωματώσουν αυτό το παιχνίδι στις αίθουσες διδασκαλίας.

Τα οφέλη του Gamification είναι απαραίτητα για την εκπαίδευση και την μόρφωση των παιδιών, ακόμη και για τους ενήλικες, επίσης. Στη λίστα του UNIR μπορούμε να βρούμε παιχνίδια όπως το Assassin’s Creed, το οποίο έχει ένα πολύ λεπτομερή, ιστορικό περιβάλλον, ή το Fallout 4, που ενθαρρύνει τις λήψης αποφάσεων και τις μακροπρόθεσμες συνέπειές τους. Για την Begoña Gros, καθηγήτρια στην Παιδαγωγική Σχολή του Universidad de Barcelona, τα βιντεοπαιχνίδια είναι πλέον ένα μεγάλο μέρος της "διαδικασίας κοινωνικοποίησης του παιδιού", και οι ενήλικες δεν εκτιμούν αρκετά αυτήν την πολύ σημαντική πτυχή της ζωής ενός παιδιού. Σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά μορφώνονται "ανεπίσημα" στην Κοινωνία της Πληροφορίας, αλλά όχι "επίσημα" διότι ούτε τα σχολεία ούτε οι γονείς τους αναγνωρίσουν αυτή τη διαδικασία.

Χρειάζεται ακόμα πολύς καιρός έως ότου τα βιντεοπαιχνίδια εφαρμοστούν τελικά μέσα στην τάξη, αλλά στο εν τω μεταξύ τα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να συνεχίσουν να ενημερώνονται και να μαθαίνουν μέσα από τα κλασικά παιχνίδια, αλλά και τα νέα. Αυτή είναι η περίπτωση του Math Max, ένα μαθηματικό βιντεοπαιχνίδι που δοκιμάζει την συγκέντρωση και τις αντιδραστικές  ικανότητες υπό συνθήκες πίεσης.

Το άρθρο συντάχθηκε απο την Paula Gil Alonso.